ισόρροπος

-η, -ο (ΑΜ ἰσόρροπος, -ον)

1. αυτός που ρέπει εξίσου και προς τα δύο μέρη, αυτός που έχει ισορροπία

2. αυτός που αντισταθμίζει ακριβώς κάποιον άλλο («ισόρροπες δυνάμεις»)

μσν.

1. ισάξιος

2. ισοδύναμος

3. αυτός που ανήκει εξίσου σε δύο διαφορετικούς χώρους

αρχ.

1. (για οστό) κυλινδρικός

2. (για αγώνα ή μάχη) αμφίρροπος

3. (για χρυσό) αυτός που έχει ίσο βάρος με κάποιον άλλο, ο ισοβαρής

4. ανάλογος («ἰσόρροπος... ὁ λόγος τῶν ἔργων φανείη», Θουκ.).

επίρρ...

ισορρόπως και ισόρροπα (Α ἰσορρόπως) με ισόρροπο τρόπο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἰσ(ο)-* + -ρροπος (< ροπή με διπλασιασμό τού αρκτικού -ρ- εν συνθέσει λόγω τού προηγούμενου βραχέος φωνήεντος), πρβλ. ιθύ-ροπος, ομοιό-ρροπος].